Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Πραγματικοί επαναστάτες:Για την γη και με τον Σεντικ!!!



Τουπακ Αμαρου 





















αν ψηλαφισουμε την παγκόσμια ιστορία του εργατικού καιεπαναστατικού κινήματος ,ίσως,με λίγη θέληση και λίγη τόλμη καταφέρουμε να ξαναπιάσουμε το νήμα απ την αρχή...

Ουρουγουάη 1960

Μετά την κάθετη πτώση της παγκόσμιας τιμής σε μαλλί και κρέας η οικονομία της Ουρουγουάης καταποντίστηκε και  το εξωτερικό χρέος της χώρας διπλασιάστηκε ενω το εθνικό της νόμισμα υποτιμήθηκε επτά φορές. 
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο(σ.σ. ναι ,ναι... το γνωστό Δ.Ν.Τ.) επέβαλε το άνοιγμα της Ουρουγουανικής οικονομίας στην διείσδυση του Αμερικανικού κεφαλαίου και την εφαρμογή προγραμμάτων λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας για την μείωση του δημοσίου ελλείμματος.

Τότε ,λοιπόν , ο ριζοσπάστης Ραουλ Σεντίκ (βουλευτής του Σολιαστικού κόμματος της Ουρουγουάης) μαζί με τον εξόριστο Ισπανό αναρχικό Αμπραχάμ Γκιγιέν δημιούργησαν την επαναστατική οργάνωση των Τουπαμάρος. 
Το 1960 ο Σεντικ παραιτήθηκε απο βουλευτής και αναχώρησε για τις βόρεις υποβαθμισμενες περιοχές της χώρας στην περιοχή Αρτίγκα. Εκει με τον Ροντριγκεζ Μπελέτι ίδρυσαν για πρώτη φορά ένα μαχητικό συνδικαλιστικό όργανο που συσπείρωνε στις τάξεις του τους μικροκαλλιεργητές ζάχαρης, την «Ένωση Εργατών Ζάχαρης της Αρτίγκα» (UTAA). 
Απαίτησαν :

  • την κρατική απαλλοτρίωση των ακαλλιέργητων εκτάσεων....
  • την αναδιανομή τους στους ακτήμονες αγρότες..... 
  •  την αποστολή στην περιοχή κυβερνητικού επιθεωρητή που θα επέβλεπε την εφαρμογή του οκτάωρου.....  
  • την καθιέρωση κατώτατου μισθού για τους εργάτες γης που δούλευαν στα αγροκτήματα των αστών μεγαλοτσιφλικάδων.......

Η κρατικοποίηση όμως της γής , έθιγε άμεσα τα οικονομικά συμφέροντα της πανίσχυρης τάξης των μεγαλογαιοκτημόνων, ενώ ζημίωνε και τις Αμερικανικές εταιρείες ζάχαρης που λυμαίνονταν την χώρα και τους εργάτες , όπως πχ η CAINSA.
Για να σπάσουν την γεωγραφική αλλα και ιδεολογική απομόνωση , οι ηγετες της «Ένωσης Εργατών Ζάχαρης της Αρτίγκα» (UTAA) οργάνωσαν και πραγματοποίησαν   την «Πορεία προς το Μοντεβίδεο» ή «Πορεία των Μαλλιαρών».
Οι αγρότες διεσχισαν με τα πόδια 250 χιλιόμετρα περνώντας απο κάθε πόλη και χωριό που συναντούσαν κάνοντας μαζικές εκδηλώσεις πληροφόρησης των κατοίκων.
Την πρωτομαγια του 1962 μπήκαν στο Μοντεβίδεο φωνάζοντας ρυθμικά το αγωνιστικό σύνθημα :"για την γη και με τον Σεντίκ". Εκεί ενώθηκαν με κομμουνιστες φοιτητές και προχώρησαν στη συμβολική κατάληψη των γραφείων της CAINSA. Στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς το Προεδρικό Μέγαρο όπου οι διαδηλωτές θέλησαν να επιδώσουν ψήφισμα διαμαρτυρίας στα χέρια του Προέδρου Αρέκο με  την αστυνομία να τους παρεμποδίζει με συνέπεια να ξεσπάσουν συγκρούσεις. 
Αγρότες και φοιτητές προσπάθησαν να αμυνθούν με πέτρες, ξύλα και βόμβες μολότοφ αλλά μπροστά στην ορμή των έφιππων δεν είχαν τύχη.Η αστική κυβέρνηση είχε επιλέξει τη βίαιη διάλυση του αγροτικού κινήματος. 
Μια μέρα μετά την καταστολή η Εκτελεστική Επιτροπή της UTAA εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: «Απορρίπτουμε τον διάλογο με αυτούς που μας κυβερνούν…Η ολιγαρχία είναι έτοιμη να υπερασπιστεί τα προνομία της με αίμα και φωτιά…Θα ήταν αυτοκτονία εάν συνεχίζαμε να εμπιστευόμαστε την άρχουσα τάξη. Δεν ελπίζουμε πια ότι μπορούμε να πετύχουμε οτιδήποτε μέσα από τον διάλογο και τον συμβιβασμό. Πρέπει να πολεμήσουμε!». 
Το κείμενο έκλεινε με την πολεμική ιαχή -σύνθημα των αγροτών:
 «Για τη Γη και με τον Σεντίκ!».

14 Μαρτίου 1985, ημέρα που αποφυλακίζονται τα ηγετικά στελέχη των Τουπαμάρος. Στην μπροστινή σειρά, από αριστερά προς τα δεξιά, ο Χοσέ Μουχίκα (πρόεδρος της Ουρουγουάης) , ο Αντόλφο Βασέμ, ο Μαουρίτσιο Ρόζενκοφ, ο Χόρχε Σαμπάλσα, ο Τζούλιο Μαρενάλες και ο Ελεουτέριο Φερνάντες Ουιδόμπρο(Υπ. Άμυνας)