Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

καλη ανταμωση στα γουναραδικα


Εξηνταπέντε και πλέον χρονια πέρασαν απο τότε , που περικυκλωμένος απο τα εθνικά αποβράσματα , εδωσε τέλος στην ζωή του στην Μεσούντα της Ηπείρου...






Προδομένος απο συντρόφους , ατιμασμένος - μετα θάνατον- απο τους εχθρούς , που περιέφεραν το κεφαλι του μαζι με του πιστού του συντρόφου του Τζαβέλλα στις ρουγες των πόλεων της Θεσαλίας και της Λαμιας ,
εμεινε στις μνήμες όσων των γνώρισαν , όσων τον πίστεψαν και τον λάτρεψαν σαν αυτο που ακριβώς ήταν: Αγέρωγος , περηφανος, ασυμβιβαστος , αγωνιστής , επαναστάτης....με μια λέξη δηλαδή ΑΝΤΑΡΤΗΣ...
Τωρα βέβαια , τι σχεση εχουν όλα αυτα με τις σημερινες ζοφερές μέρες , με την ανυπαρξία ιδανικών , με τον "ωχαδερφισμό " στο ζενιθ , με το ξεπουλημα  χωρας ,  εργατικων κηκτημένων και κεθε τι που ανήκει στον εργατη και το λαο;;;
Καμία!!!!!Αλλα ειναι να τρελλαινεσαι οταν ακους κάποιους η να αυτοαποκαλουνται η να αποκαλουν άλλους αντάρτες αναφερόμενοι σε κομματικο , παραταξιακό η συνδικαλιστικό στίβο.
Οποιος η όποιον , για οποιονδήποτε λόγο , ξεφύγει απο το κομματικο μαντρί , απο την γραμμη , προσάπτει στον εαυτο του ,ειτε για να προασπισει τα αμφιλεγομενα συμφέροντα του στο παραταξιακό του πεδίο η του κοτσάρουν τον τιτλο αντάρτης υποτιμητικα...

Βέβαια καμια σημασία -γι αυτους δεν έχει- οτι ανταρτες είναι αυτοί που πεινασμενοι , διψασμένοι ρακένδυτοι μεσα στο καταχείμωνο , ξυπόλητοι ανεβηκαν στο βουνό με λογισμό και όραμα...καμια σημασια δεν εχει οτι αφησαν τις οικογενειες τους ,βορα στους χίτες , στους ΜΑΥδες , στους γερμανοτσολιαδες και στους ταγματασφαλίτες....καμια σημασια δεν εχει οτι έπαιξαν την ζωή τους κορώνα γραμματα για ελευθερια , ανεξαρτησία δικαιοσύνη και λαική εξουσία...
Γι αυτο λοιπόν οταν την αλλη φορα θελησετε να προσδωσετε τον τιτλο του ανταρτη ειτε σε κομματικα διορισμένους συνδικαλιστες ( ΔΕΗ , ΟΣΕ ,ΣΑΤΑ κλπ) ειτε σε βουλευτές ( Βασω , Παπδημητρίου , Κατσέλη και λοιπα λαμόγια) , καντε οτι άλλο θέλετε , βαφτιστε τους όπως θέλετε , αλλά ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !!!! μην  ξεφτιλίζετε άλλο τα σύμβολα ...έτσι κι αλλιως πολυ λίγα μας έμειναν...

Σταυρος Μανίκας